Urodziłam się w czasach, kiedy mycie zębów, przynajmniej na wsi, nie należało do codziennych rytuałów. Fakt, że w szkołach była akcja mycia zębów fluorem. Raz w tygodniu, o ile dobrze pamiętam, przychodziła pani higienistka i zaganiała wszystkich do łazienki. Tylko, że raz w tygodniu to trochę za rzadko...
O ile jakoś potrafiłam przeboleć brak lalki Barbie, bo na jej zakup nie było nas po prostu stać, o tyle o wiele gorzej przyszło mi pogodzenie się z tym, że nie mam takich zębów, jakie miała pani występująca w popularnej wówczas reklamie...
Wrigley's Spearmint reklama lata 90-te
Szkoda, że nikt mi wtedy nie powiedział, że te jej lśniące białe zęby niekoniecznie są prawdziwe ;) Mniej więcej w tym czasie zaczęłam dbać o higienę jamy ustnej i na wzór Amerykanów codziennie myłam zęby. Wyszło mi to raczej na dobre, mimo iż moje zęby nie są śnieżnobiałe i między górnymi jedynkami mam szparę a'la Madonna ;) Błędy stomatologów z czasów PRL'u udało mi się poprawić kilkanaście lat później, na szczęście...
W połowie liceum zaczęłam się odchudzać, bo każda z nas chciała wyglądać jak słynna modelka...
Claudia Schiffer Perfectly Fit Abs-1995
Na szczęście w nieszczęściu oprócz ograniczenia jedzenia, zaczęłam też ćwiczyć w domu i niepotrzebna mi była do tego żadna Chodakowska. Wystarczył jeden złośliwy tekst koleżanki z klasy i gotowe. Z odmawianiem sobie jedzenia skończyłam mniej więcej po roku, kiedy to przymierzyłam jedną z moich ulubionych bluzek i stwierdziłam, że wyglądam... źle... jak wieszak z wielkimi kolanami. Ta samokrytyka prawdopodobnie uratowała mnie wtedy przed anoreksją.
W moim domu zawsze jadło się dużo i po polsku. Jako nastolatka często się nasłuchałam, że to nieważne czy ćwiczę czy nie, i tak będę gruba, bo to u nas dziedziczne. Nie dałam sobie wmówić tej bzdury i robiłam swoje.
Nigdy nie byłam na tzw. diecie, a popełniłam więcej dietetycznych pomyłek niż ustawa przewiduje. Na początku pracowałam w systemie zmianowym, po 12 godzin na stojąco. Jadłam rano jakieś ciastka, w trakcie dnia lub nocy wypijałam hektolitry słodkiej kawy i po zakończeniu zmiany jadłam "byle co", byle się tylko zapchać i nie czuć ssania w żołądku. Nikt mi wtedy nie powiedział, że za nadwagę odpowiedzialny jest skład posiłku, a niekoniecznie jego ilość. No może niektórzy próbowali mi to uświadomić, ale ja i tak nie słuchałam.
Śmieciowe jedzenie towarzyszyło mi przez kilka następnych lat. W pewnym momencie nawet całkowicie zrezygnowałam z ciepłych posiłków. Jadłam za to bardzo dużo pełnoziarnistego chleba, hahaha... Nigdy nie miałam nadwagi, chyba że tę ukrytą. Moje BMI było zawsze w normie, no może za wyjątkiem tych momentów, kiedy miałam niedowagę. Mam zespół jelita wrażliwego i w sytuacjach stresowych nie mogę jeść. W swoim skrajnym przypadku ważyłam 51 kg przy wzroście 170 cm. Lekarz odmówił mi wtedy wystawienia zaświadczenia o zdolności do pracy. Musiałam tragicznie wyglądać. Cieszę się, że mam to już za sobą.
Kiedy zaczęłam pracować w korpo, całkowicie zaniedbałam dietę. W ogóle nie jadłam warzyw, a tylko czasem jakiś owoc. Natomiast piłam bardzo dużo słodkiej kawy i czekolady z automatu, fuj, dziś bym się tego nie tknęła.
Zmiana moich nawyków żywieniowych zaczęła się od bardzo małych kroczków. Zainspirowała mnie koleżanka, która zdrową dietą i ćwiczeniami w domu wypracowała sobie nienaganną sylwetkę. Mnie bardziej chodziło o eliminację chemii z posiłków, przynajmniej na tyle, na ile to możliwe.
Kiedy ponad dwa lata temu zaczęłam bardziej intensywnie uprawiać sport, przyszedł czas na całkowitą rewolucję w moich nawykach żywieniowych. To się oczywiście nie stało z dnia na dzień. Miałam chwile buntu, zwątpienia i słabości. Prawie dwa lata temu postanowiłam przejść na dietę bezglutenową i do dziś uważam, że to była bardzo dobra decyzja. W międzyczasie dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy na temat odżywiania. Popełniłam też wiele błędów, ale już wiem, że teraz jestem na właściwej drodze.
Żadna skrajność nie jest dobra. Trzeba zawsze zachować umiar. Rezultatem całkowitego wyeliminowania tzw. niezdrowej żywności mogą być alergie pokarmowe. Tzn. jeżeli nigdy nie miałam alergii na laktozę, a teraz całkowicie wyeliminuje ją z diety, to może się zdarzyć, że za jakiś czas mój organizm przestanie ją tolerować. Właśnie dlatego trzeba zachować umiar.
Za problemy z utrzymaniem wagi w głównej mierze odpowiedzialny jest cukier i to jego spożycie trzeba mieć pod kontrolą. Na szczęście słodycze i ciastka są mi obojętne, więc nie mam z tym większego problemu.
Nigdy nie będę idealna, z resztą chyba nawet nie chcę. Chcę uprawiać sport w zdroworozsądkowych ilościach i nie po to, żeby mieć odlotową sylwetkę. Lubię się zmęczyć, lubię widzieć progres i lubię endorfiny. Moim celem jest dobre samopoczucie, zdrowie i siła, a nie wygląd. Ten ostatni jest tylko skutkiem ubocznym stylu życia, na który się kiedyś zdecydowałam.
To tak w telegraficznym skrócie. Najważniejsze, żeby być pozytywnym, wierzyć w siebie i swoje cele :)
Kinga
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz